Tomasz Lis w GW opublikował artykuł Cnotą i pałką, w którym zastanawia się: Czy będzie u nas panował obywatelski duch tolerancji, czy też oblepi nas antyobywatelski zaduch nietolerancji.
Cnotliwa z pozoru intencja Lisa traci cnotę w jego tekście. Używa on określeń takich jak talib, Savonarola naszych czasów itp. Czymże są takie epitety ze strony Lisa, jak nie pałką, której on używa zamiast argumentów?
Pan Lis, jak całe jego gazetowyborcze środowisko jest zakłamany do szpiku kości. Obrzuca błotem ludzi o odmiennych poglądach i jest zdziwiony, gdy ktoś rzuci czymś podobnym w stronę jego lub jego ideowych kolesi.
GW tak długo obrzucała innych błotem, gdzie ciemnogród było najłagodniejszym epitetem, aż wreszcie sama zaczęła doznawać podobnego postępowania i oto mamy lament! Członek lewackiego salonu został spostponowany w sposób zastrzeżony dla ludzi, których salon nienawidzi.
Senator, który daje się szantażować jest broniony przez kolesi, chociaż ów senator wyraźnie wykazał brak kwalifikacji moralnych do pełnienia funkcji politycznych. Skoro był gotów zapłacić za milczenie szatażystów ponad pół miliona złotych, to z pewnością zagłosowałby lub lobbował zgodnie z żądaniami szantażysty.
Lis ma pretensje o potraktowanie Piesiewicza, a cóż robiła GW pisząc o Giertychu i Farfale? Neonazista, faszysta itp. kalumnie były w każdym tekście o Farfale, Giertych był traktowany nieco ostrożniej, bo to jest prawnik, który mógłby pozamiatać nawet Michnika i jego adwokatów. Lis siedział cicho i nie widział niczego niestosownego w postępowaniu kolegów z redakcji GW.
Prof. Krzesiński wziął pod lupę audycje Radia Maryja przekonany, że znajdzie dowody na oskarżenia GW kierowanymi pod adresem tej stacji, jakoby było to radio antysemickie. Okazało się, że RM nie jest antysemickie, co nie przeszkadza GW stałego atakowania tej stacji i jej dyrektora. Czy Lis poddał krytyce redakcję GW za jej napastliwość wobec RM?
Kto wiatr sieje, zbiera burzę. Skoro środowisko, którego częścią jest Lis, rozpętywało i rozpętuje awantury, to w odpowiedzi otrzymuje to, na co uczciwie sobie zasłużyło.
